Zasiedzenie polega na nabyciu własności po upływie określonego okresu samoistnego posiadania rzeczy. Własność nieruchomości nabyć można poprzez jej nieprzerwane posiadanie samoistne przez 30 lat – w złej wierze lub 20 lat – dobrej wierze. Rzecz ruchomą nabyć natomiast można wyłącznie w dobrej wierze – poprzez jej samoistne posiadanie przez 3 lata. A teraz po ludzku…
Posiadanie samoistne to władanie rzeczą jak właściciel. Innymi słowy, jeżeli samodzielnie decydujemy o zagospodarowaniu nieruchomości, płacimy za nią podatki, występujemy jako osoby odpowiedzialne za nieruchomość przed organami władzy publicznej i sąsiadami, dzierżawimy lub wynajmujemy ją osobom trzecim – posiadamy samoistnie. Co istotne, nie będziemy posiadać rzeczy samoistnie, jeżeli posiadamy rzecz na podstawie jakiejś umowy (użyczenia, najmu, dzierżawy, zastawu etc.) – takie posiadanie nazywa się posiadaniem zależnym.
W dobrej wierze jest osoba, która nie wie i nie mogła w rozsądny sposób dowiedzieć się, że nie jest właścicielem. W praktyce taka sytuacja raczej nie występuje, ale kto wie, może akurat 🙂
Zła wiara oznacza, że posiadamy rzecz jak właściciele mimo że wiemy, że właścicielami nie jesteśmy lub wiedzę taką powinniśmy mieć. Najczęstszym przykładem “nieoczywistej” złej wiary jest sytuacja, kiedy nabyliśmy nieruchomość zawierając umowę sprzedaży lub darowizny bez zachowania formy aktu notarialnego – na przykład po prostu spisując stosowne postanowienia z poprzednim właścicielem na kartce, a następnie stosując się do nich przez 30 lat.
Nabycie własności następuje “automatycznie” wraz z upływem opisanych terminów. Potwierdzeniem nabycia własności jest jednak postanowienie sądu, wydawane na stosowny wniosek po przeprowadzeniu postępowania dowodowego.
0 komentarzy